اما من نه!

هر کسی چیزی می گوید و گمان می کند حقیقت را یافته است و با خود دارد،

هر کسی فکر می کند مرکز دنیاست و دیگران کمتر از او حق دارند....

اما من نه!

من فقط فکر می کنم ، می شنوم ، می بینم و سعی می کنم تا بهترین چیزها را پیدا کنم.

              

                                                                                                            پارسیان و من «جلد3»

من چه دانستم ترا حکمت چه بود

سجده کرد و گفت کای رب ودود

                                         من چه دانستم ترا حکمت چه بود

هر بلایی کز تو آید رحمتی است

                                        هرکه را فقری دهی،آن دولتی است

تو بسی زاندیشه برتر بوده ای

                                      هرچه فرمان است، خود فرموده ای

زان بتاریکی گذاری بنده را

                                     تا ببیند آن رخ تابنده را

                                                         گره گشای "پروین اعتصامی"

مانده ام....

مثل خنثی گر بمبی که دوسیمش سرخ است

مانده ام قید لبت را بزنم یا دل را

                                           "سیدسعید صاحب علم"

شراب مست

گاه هستم و گاه مستم

او برده زمن ز هردو دستم

                               من آن شراب مستم

                               کین بند به دست او ببستم

                                                                بند من زندگی

                                                                مستیم افسردگی

                                          

                                                                                      رها شوم چون شراب

                                                                                       روم به سوی سراب

                                                                                                               "بناپک"

این چه حرفیست....!

این چه حرفیست که در عالم بالاست بهشت!!

هر کجا وقت خوش افتاد، همانجاست بهشت...

دوزخ از تیرگیِ بختِ درونِ تو بوَد

گر درون تیره نباشد، همه دنیاست بهشت...

"صائب تبریزی"

محراب عشق

دیدن روی تو در خویش ز من خواب گرفت
آه از آیینه که تصویر تو را قاب گرفت

خواستم نوح شوم، موج غمت غرقم کرد
کشتی‌ام را شب طوفانی گرداب گرفت

""در قنوتم ز خدا«عقل» طلب می‌کردم
«عشق» اما خبر از گوشه محراب گرفت""

نتوانست فراموش کند مستی را
هر که از دست تو یک قطره می ناب گرفت

کی به انداختن سنگ پیاپی در آب
ماه را می‌شود از حافظه آب گرفت؟!

فاضل نظری

تسخیر....به شیوه نوین

اسلام از طریق مباحث نظری و معرفتی و از طریق ساختن انسان های نو و جدید دنیای جدید را تسخیر می کند.

و نه از هیچ راه دیگری....

شهید سید مرتضی آوینی

جز اینم آرزویی نیست:

با تو ام ای لنگر تسکین...

                            ای تکان های دل ... ای آرامش ساحل!

با تو ام ای نور ... ای منشور...

ای تمام طیف های آفتابی!

                                ای کبود ارغوانی! ... ای بنفشابی!

با تو ام ای شور ... ای دلشوره ی شیرین!

                                                   با تو ام ای شادی غمگین!

با تو ام ای غم ... غم مبهم!

ای نمیدانم...

هر چه هستی باش ... اما کاش...

نه

جز اینم آرزویی نیست:

                           هر چه هستی باش...

                                                      اما باش!

                                                                                                         قیصر امین پور

اما غافل از گوشه چشمی....

زندگی را به پایش میریزی...

اما غافل از گوشه چشمی...

درد امانت را بریده...

اما امان از او، از آن ...

هرصدایی ، صدای اوست

هر نگاهی ، نگاه اوست

اما صدای او نیست

نگاه او نیست

عقل نهیبت می زند

اما دل تنها به تو یادآور میشود

فریاد های عقل وجودت را پر میکند

اما دل تنها آرام و بی دغدغه زمزمه می کند

عقل را خاموش کن

پیداست پیروز میدان

نبرد خسته ات کرده

اما غافل از گوشه چشمی....

سرگردانی در خاطرات"5"

از گذشته می پرسد ، از فزندانش ، از همسرش، از دوستان و یارانش

پاسخی نیست جز بیان تکرار...

او تنها حقیقت این وقایع را میخواهد ، نمی تواند باور کند که پس از ده سال ، باز هم یار دوران سختی اش را در کوهستان ببیند.

این جا وعده ی ملاقات آن هاست ، عشق و دوستی میانشان موج میزند و پرندگان به این امواج نوایی عاشقانه می بخشند.

هنوز پیرمرد میخواهد بداند چرا؟

چگونه شد که فرزند همیشه خندانش با آنهمه سرزندگی از بین رفت؟!

به سمت دشت راه می افتند و پیرمرد با هر بار نگاه به دوستش بخشی از گذشته ی تاریک را می یابد.

هردو می ایستند پیرمرد متعجب از کلامی است که گفته شد، او از یار کودکیشان سخن گفت که جان سپرده، اما پیرمرد بی خبر بود.

در عین سرگردانی به سمت کلبه راهی می شوند. در راه امام زاده ایست که یاد ایام  را زنده می کند،یاد روزهای خوش گذرانی و جوانی ، روزهایی که هفت نفر از صمیمی ترین دوستانش کنار هم بودند اما...

قسمت 5