تبادل افکار «6»

ماه میهمانی خدا آغاز شده ، سحر حس و حال گذشته در وجود هردو فوران کرده.

سکوت بی فایده است کافی است سخنی به میان آید تا همه چیز برملا شود.

دوستان کنار هم می نشینند، رعد و برق فضا را دل انگیز کرده و قطرات باران روزهای جنگ را به یاد پیرمرد می آورد.

روزی که رفیق بیست ساله اش رفت در همین ماه بود. در همین حال تبادل افکار آغاز می شود .

از هر درد دلی می گویند نوای بزرگی خداوند در فضا می پیچد .

حال اوج سخنانشان است و پیرمرد می خواهد بداند چرا همه ی دوستان رفتند جز او؟

خانواده و دوستانش هر کدام به دلیلی متفاوت ، اما در همین جاست که نقطه ی ابهام آغاز می شود به یاد می آورد یار همیشگی اش مدام در هنگام مرگ کلمه ای را برزبان می آورد، این را به یاد دارد اما کلمه را نه!

اما کسی نبود این نقاط تاریک را روشن کند ، دوستش با اوج ناراحتی از وعده ی ملاقاتی در جنوب خبر می دهد و این جاست که سفری آغاز می شود اما.........

قسمت 6

پیشه ی روزانه

تا دیروز شاعرت بودم

امروز نقاشت

فردا را خدا می داند

غنیمت

در بیابانشهر ما لنگه کفش ها فراوان اند ...
تویی که نیستی ...
تویی که هر لحظه بودنت غنیمت است...!

گره به آسمان

نشست تو ماشین، دستاش مى لرزید، بخارى رو روشن کردم. گفت ابراهیم ماشین ات بوى دریا میده ، گفتم ماهى خریده بودم. گفت ماهى مرده که بوى دریا نمیده ، گفتم هر چیزى موقع مرگ بوى اون جایى رو میده که دلتنگشه، گفت من بمیرم بوى تو رو میدم؟ شیشه رو کمى دادم پایین و با انگشتم زدم به سیگار تا خاکسترش بیوفته بیرون. گفتم تو هیچ وقت نمى میرى، ، لااقل برا من.. گفت تو بمیرى بوى چى میدى؟ گفتم تا حالا پرنده به آسمون گره زدى؟ گفت نه، گفتم من بوى پرنده اى رو میدم که آسمانش رو گم کرده بود،
گفتم تو اولین بار منو به آسمانى که نداشتم گره زدى، من بعد مرگ بوى مه و ابر بوى باران بوى ماهِ کامل رو خواهم داد، بوى یه روز برفى رو که دستات براى همیشه تو جیب هاى پالتو من گم شد..
بوى جاده هاى تکاب به بیجار، بوى دارچین، بوى تمام کودکانى که کنار گردنت به خواب رفته بودند، کودکانى که خواهران کوچک تو و بازمانده هاى لب هاى من از جنگ جهانى بوسیدن ات بود.
گفت ابراهیم بس کن اشکم در اومد و ماشین تو بخار نفس هاى گرم و گریه هایش گم شد. ما هیچ وقت بوى همدیگر را ندادیم

‫سیامک تقی زاده

آیینش مهرورزی بود...

سلام بر مردی که آیینش مهرورزی بود...

حرف هایی به قدمت تاریخ

والا پیامدار......

 مـــــــــــــــــحمـــــــــــــــد

گفتی که یک دیار هرگــــز به ظلم و جور نمی ماند ........... بر و پا و استوار

همه اش به قدمت تاریخ حک شده بر دیوار کهن 

اما در هیاهوی فریبنده ی جهان

گوش ها پر شده بود

نه فهمیدیم حرفت را

و نه دانستیم که ظلم چیست!

اما من نه!

هر کسی چیزی می گوید و گمان می کند حقیقت را یافته است و با خود دارد،

هر کسی فکر می کند مرکز دنیاست و دیگران کمتر از او حق دارند....

اما من نه!

من فقط فکر می کنم ، می شنوم ، می بینم و سعی می کنم تا بهترین چیزها را پیدا کنم.

              

                                                                                                            پارسیان و من «جلد3»

من چه دانستم ترا حکمت چه بود

سجده کرد و گفت کای رب ودود

                                         من چه دانستم ترا حکمت چه بود

هر بلایی کز تو آید رحمتی است

                                        هرکه را فقری دهی،آن دولتی است

تو بسی زاندیشه برتر بوده ای

                                      هرچه فرمان است، خود فرموده ای

زان بتاریکی گذاری بنده را

                                     تا ببیند آن رخ تابنده را

                                                         گره گشای "پروین اعتصامی"

مانده ام....

مثل خنثی گر بمبی که دوسیمش سرخ است

مانده ام قید لبت را بزنم یا دل را

                                           "سیدسعید صاحب علم"

شراب مست

گاه هستم و گاه مستم

او برده زمن ز هردو دستم

                               من آن شراب مستم

                               کین بند به دست او ببستم

                                                                بند من زندگی

                                                                مستیم افسردگی

                                          

                                                                                      رها شوم چون شراب

                                                                                       روم به سوی سراب

                                                                                                               "بناپک"